Alle delen te bestellen bij ottorijpsma@euronet.nl
- Van Holkema en Warendorf
- Illustraties door Thé Tjong-Khing
- adoptie/china
- SBN: 9026992645
Inhoud
Lilou heeft wel eens gevlogen in een echt vliegtuig. Haar papa en mama haalden haar toen in China op. Lilou is lief, grappig, ondeugend en eigenwijs. Ze eet het allerliefst met haar handen, zeker als er spinazie op het menu staat@ Als ze met haar oma belt, kijkt ze zomaar door de telefoon naar de lekkere pudding die oma heeft gemaakt. In de dierentuin mag ze vis voren aan de zeerobben. Er is een zeerob die alle vissen opeet. Dat is niet de bedoeling! En poezen zonder staart vindt Lilou erg zielig. Maar ook daar heeft ze een goed oplossing voor….
Herdruk van Eten met je Handen
Lang verwacht, nu verschenen: een herdruk van Eten met je Handen. Belangstellenden kunnen een mailtje sturen naar ottorijpsma@euronet.nl
Recensies:
Lilou, een Chinees peutertje is geadopteerd. Dit verhaal gaat over haar alledaagse belevenisjes: met je handen eten, aandacht vragen als je moeder met een vriendin wil praten of een pleister op je knie. Er wordt ook verteld hoe ze vanuit China naar Nederland kwam en er is een Sinterklaasverhaal. De meeste verhaaltjes zijn zeer herkenbare situaties uit het leven van een drie- á vierjarige. Ze beslaan twee á drie bladzijden en ze zijn zeer treffend geschreven met veel humor. Elk verhaaltje heeft een kleurige illustratie die goed bij de tekst past (met aquarel ingekleurde pentekening) en duidelijk is voor de doelgroep. Bijna vierkant boekje, zeer verzorgd uitgegeven op mooi wit papier, zeer geschikt om voor te lezen aan peuters en kleuters.
(bibliotheekrecensie van Sofie Fabiani)
De Groninger kinderboekenschrijfster Gonneke Huizing, vorig jaar genomineerd door de Jonge kinderjury met haar boek Mes op de keel, houdt het in haar onlangs verschenen boek Eten met je handen (Van Holkema en Warendorf) gezellig dicht bij huis. Huizing vertelt directe, ongecompliceerde verhalen over alledaagse voorvalletjes in het leven van de kleine Lilou, een geadopteerde eigenwijze peuter uit China die in een heel gewoon Nederlands gezin opgroeit. Lilous fantasie is grenzeloos zo blijkt wanneer zij van een fietstochtje een vliegtuigvlucht maakt en van een worm een kattenstaart. Tegelijk weet zij door haar humeurtje ook regelmatig haar ouders (letterlijk) op de kast te jagen. De verhalen hebben grappige wendingen en daardoor een hoog grinnikgehalte. Vooral de anekdotes over Chinese teentjes en de Chinese neus zijn om van te smullen. De heldere tekeningen van de vermaarde illustrator Thé Tjong-Khing maken dit boekje heel geschikt om met de kleine op schoot te lezen.
(Linda Schregardus, Nieuwsblad van het Noorden, 3 maart 2000)
Lilou, een Chinees peutertje is geadopteerd. Dit verhaal gaat over haar alledaagse belevenisjes: met je handen eten, aandacht vragen als je moeder met een vriendin wil praten of een pleister op de knie. Er wordt ook verteld hoe ze vanuit China naar Nederland kwam en er is een Sinterklaasverhaal. De meeste verhaaltjes zijn zeer herkenbare situaties uit het leventje van een drie- à vierjarige. Ze beslaan twee à drie bladzijden en zijn zeer treffend geschreven met veel humor. De ouders van het kind gaan met veel humor met het meisje om. Elk verhaaltje heeft een kleurige illustratie die goed bij de tekst past (met aquarel ingekleurde pentekening) en duidelijk is voor de doelgroep. Bijna vierkant boekje, zeer verzorgd uitgegeven op mooi wit papier. Zeer geschikt om voor te lezen aan peuters en kleuters.
(Biblion recensie, Sofie Fabiani)
‘EEN AANRADER VOOR GEZINNEN MET KINDEREN TUSSEN DE TWEE EN ZES JAAR’
‘Eten met je handen’ is een prachtig geïllustreerd voorleesboek over een geadopteerde peuter uit China. De verhaaltjes zijn kort, zo’n drie pagina’s, en hebben steeds een clou.
De schrijfster is er goed in geslaagd het thema adoptie op een natuurlijke manier door het boekje heen te weven. Het is daarmee niet een kinderboek over adoptie, maar een boek over een adoptiekind geworden. Dus zien we Lilou gewone peuterstreken uithalen zoals: spinazie met haar handen eten, haar ouders tot wanhoop brengen als zij zich verveelt en de poes aan het schrikken maken.
En zien we Lilou avonturen beleven die peuters nu eenmaal graag beleven: in het zwembad, in de draaimolen of naar de dierentuin.
Tegelijkertijd heeft Lilou vragen die andere peuters niet hebben, bijvoorbeeld waarom zijniet uit de buik van haar adoptiemoeder geboren is. Ze maakt dingen mee die speciale betekenis voor haar hebben, zoals de aankomst van haar neefje, ook een adoptiekindje.
Adoptieouders vragen zich soms af hoe zij met hun peuter of kleuter over adoptie kunnen praten. In ‘Eten met je handen’ staat naar mijn mening een mooi voorbeeld van hoe je dat zou kunnen doen. Op Lilous vraag over haar afkomst antwoordt haar moeder dat Lilou in de buik van een Chinese mevrouw is gegroeid. Wat dan volgt, is heel herkenbaar. Lilou zegt dat ze dat niet wil en kruipt vervolgens onder haar moeders trui, om zo te spelen dat zij in de buik van haar adoptiemoeder zit. Haar moeder gaat erin mee en wiegt haar als een baby heen en weer. Lilou krijgt hiermee de bevestiging dat ze een kind van haar adoptiemoeder mag zijn, terwijl tegelijkertijd erkend wordt dat lilou een andere moeder heeft waaruit ze geboren is. Een aanrader voor adoptiegezinnen met kinderen tussen de twee en zes jaar.
(Femmie Juffer (hoogleraar adoptie), Adoptietijdschrift, jaargang 4,nr 1)
Eten met je handen, een ondeugend kinderboek van Gonneke Huizing Lilou is een eigenzinnig meisje. Zo eet ze graag met haar handen, het liefst spinazie, bekijkt oma’s lekkere pudding door de telefoon, zoekt een staart voor poes zonder staart en ze weet ook raad met mama die maar door blijft praten met tante Mirjam. Lilou kwam met het vliegtuig naar Nederland toen ze nog maar heel klein was.
(…)
Gonneke Huizing beschrijft in korte verhaaltjes de avonturen van Lilou. Dat Lilou geadopteerd is, speelt natuurlijk een rol. Maar het boekje is niet alleen herkenbaar voor
geadopteerde kinderen, en adoptieouders, maar voor alle kinderen en alle ouders. Lilou is in de eerste plaats een lekker ondeugend, grappig en eigenwijs meisje.De schrijfster weet met mooie korte zinnen en veel dialoogjes de hoofdstukken (voor)leesbaar te houden in een taal die direct aansluit bij dat van kinderen. Bij elk hoofdstuk heeft Thé Tjong-Khing een prachtige tekening gemaakt. ‘Eten met je handen’ is een boekje leuk voor kinderen, maar zeker ook voor de ouders.
(Joey Pluck, Wereldkinderen)