Fleur & Nigel serie (9+)

Het tweede dubbeldikke dagboek met de belevenissen van Fleur. Ze schrijft over haar turncarrière, vriendinnen, middelbare school en alles wat daarbij komt kijken. “Ik word helemaal gek van alle toetsen die we wekelijks hebben. Officieel mogen we er niet meer dan drie per week, maar dan zegt de docent dat het geen toets maar een ‘schriftelijk’ is en dat mag dan weer wel. Ja zo kan ik het ook. Die schriftelijke overhoringen zijn óók toetsen, hoor!” Fleur zit in de tweede en schrijft in haar dagboek over alles wat ze meemaakt: de keuze vmbo of havo, Jens (is ze nu wel of niet op hem?) en natuurlijk over haar turncarrière die door de komst van het nieuwe meisje onder druk komt te staan en haar enkelblessure die weer opspeelt. Dit boek bevat de titel ‘Toetsterreur, turntroubles en twittertweets’, aangevuld met een nog niet eerder gepubliceerd deel vol nieuwe belevenissen, onder andere de komst van een pleegzusje. Lees ook van Gonneke Huizing: ‘Cito-stress, turntoppers en brugpiepers

 

Recensie

De 13-jarige Fleur beschrijft in haar dubbeldikke dagboek alles wat ze als belangrijk ervaart in haar leven, zoals haar vriendinnen, haar vriendjes (welke van de twee zal ze kiezen?) de techniek van het tongzoenen, haar schoolbelevenissen. Maar ook ruimt ze een grote plaats in voor haar grote hobby turnen, want haar doel is trainen om mee te doen aan het Nationaal Kampioenschap. De schrijfster stelt in een vlotte lichtvoetige stijl ook aardig wat problemen aan de orde zoals homoseksualiteit en de gevaren van de sociale media, maar ook jaloezie en vriendschap. De kleine zwart-wittekeningen die door de tekst zijn gestrooid en de tweets die telkens een dagboekfragment afsluiten maken het boek erg aantrekkelijk, ook voor hen die moeite met lezen hebben. Gedrukt in een vrij groot, prettig leesbaar lettertype. Het eerste deel van dit boek verscheen eerder onder de titel ‘Toetsterreur, turntroubles en twittertweets’* en is voor deze uitgave herzien. Het tweede deel is een niet eerder gepubliceerd vervolg. Vanaf ca. 10 jaar.

W. van Es-Kik

Samenvatting

Voetbalstrijd
‘Ik lig eruit,’ zei ik nog een keer. ‘Uit de C1 bedoel je?’ vroeg papa verschrikt. ‘Ik bedoel dat ik als verdediger moet spelen. Ze vinden me niet goed genoeg als centrale middenvelder,’ zei ik bitter.

Kopkansen
Samen met Manuelo, die ook verdedigt, ging ik het koppen oefenen. Ik kop best goed, tenminste, mijn trainer zegt dat mijn koptechniek oké is. Maar het moet nog wat krachtiger, met wat meer durf. Ja ja, ik doe mijn best.

#Blundertweets
‘Die tweets had ik gewoon niet mogen sturen,’ zei ik. ‘Nee, ze getuigen bepaald niet van veel respect,’ zei de rector. ‘We zullen je ouders inlichten en overleggen over een gepaste straf.’ De schrik schoot me weer in de benen. ‘Toch niet van voetbal af?’ Dat zou de allerergste straf zijn. Ik voelde dat ik bijna in tranen uit zou barsten. Het is een heftig jaar voor Nigel. Het leren is voor hem een makkie, maar op voetbal loopt het niet lekker. Boos en teleurgesteld accepteert hij zijn nieuwe positie op het veld, in de hoop dat het maar tijdelijk is. Het voetbalseizoen is al voor de helft voorbij, als hij toch ineens kansen ziet.

 

Recensie

De 13-jarige Nigel (ik-figuur) houdt een dagboek bij waarin hij zijn belevenissen beschrijft: hij leert gemakkelijk, is over naar atheneum 2, kan goed opschieten met zijn klas, zijn ouders zijn weer bij elkaar. Eigelijk gaat alles prima, als ook zijn voet na een voetbalongeluk eindelijk uit het gips mag. Hij oefent heel hard om weer te mogen trainen. Wanneer het eindelijk zover is, krijgt hij te horen dat hij in plaats van in het middenveld als verdediger wordt opgesteld. Nigel ziet ook wel dat Corneel een veel betere middenvelder is, maar hij heeft het er knap moeilijk mee, want het voelt als een degradatie. Afzonderlijk leesbaar vervolg op ‘Brugklasproof, dropkicks en topvoetbal’*. Goed opgebouwd, eigentijds verhaal, dat heel herkenbaar is, want pesten op school, een leraar die geen orde kan houden, de gevaren van social media, geweld op het voetbalveld zijn heel natuurlijk verwerkt, evenals een spannend moment op vakantie in Caïro waar Nigels wat oudere neef hem meeneemt naar het Tahirplein. Vlot leesbaar door korte zinnen met veel dialogen. Met kleine zwart-wittekeningen. Vanaf ca. 10 jaar.

Toos Verhoeven-van Raamsdonk

Brugklasproof
Hoe zou het zijn op het PC Hooft College? Ik was niet echt zenuwachtig ofzo. Maar gisteravond las ik op msn dat sommige kinderen buikpijn hadden voor de eerste schooldag.

Dropkicks
Mijn mannetje kwam aangestoven om mij de bal afhandig te maken. Ik deed alsof ik de bal ging trappen, maar op het allerlaatste moment kapte ik de bal achter mijn standbeen langs en schoot raak. Gelukt!

Topvoetbal
Dit was het dus. Hét grote moment waarop ik al zolang hoopte. Ik zou misschien in een van de zes districtsteams van Nederland komen en nationaal kampioen worden. Hoe waanzinnig kicken was dát?

Nigel is helemaal brugklasproof, hij maakt zich er niet druk om. Hij is vooral bezig met zijn voetbalcarrière, die dit jaar super gaat. Maar of de sfeer binnen de club zo leuk is? Er is steeds gedoe met Diego, een arrogant voetballertje uit Argentinië. Thuis staat de boel ook flink op zijn kop. En wat is er aan de hand met Fleur, zijn vriendinnetje uit groep 8?

 

Recensie
De 12-jarige Nigel (ik-figuur) brengt een boeiende zomervakantie door bij zijn vader in Egypte, samen met zijn broertje en zijn moeder. Stiekem hoopt Nigel dat zijn gescheiden ouders weer bij elkaar komen. Terug in Nederland gaat hij voor het eerst naar de brugklas en stort hij zich met veel energie op zijn voetbaltrainingen, want hij wil profvoetballer worden en daarvoor moet hij gescout worden voor het distictsteam. Diego, afkomstig uit Argentinie, komt nieuw in zijn team; een goede speler, maar een echte egotripper, die de sfeer binnen de club verziekt. Diego komt ook nog eens bij Nigel in de brugklas. Afzonderlijk te lezen vervolg op ‘Supercito, voetbalschoenen en sms-alarm’*. Het eigentijdse, vlot geschreven verhaal bestrijkt ongeveer een jaar uit het leven van Nigel. Het is geschreven in de vorm van een logboek, waarin Nigel zijn gevoelens over de belangrijkste gebeurtenissen in zijn leven (school, thuis, voetbal, vriendschappen) de revue laat passeren, met veel aandacht voor voetbaltrainingen. Het verhaal is opgefleurd met kleine, leuke zwart-witillustraties. Vanaf ca. 10 jaar.

Ria Scholten-Boswerger

Toetsterreur
Ik word helemaal gek van alle toetsen die we wekelijks hebben. Officieel mogen we er niet meer dan drie per week, maar dan zegt de docent dat het geen toets maar een schriftelijk is en dat mag dan weer wel. Ja zo kan ik het ook. Die schriftelijke overhoringen zijn óók toetsen, hoor!

Turntroubles
Er is een nieuw meisje in mijn turngroepje gekomen. Ik was op het vorige NK als derde geëindigd en hoopte nu op de eerste plaats, maar dan moet er natuurlijk niet opeens een steengoede in mijn leeftijdscategorie komen! En Sying was niet een béétje goed, die was verschrikkelijk goed, zag ik toen ze op de balk flikflak na flikflak maakte alsof het niets was…

Twittertweets
Op mijn nieuwe Blackberry heb ik meteen een twitteraccount gemaakt. Als twitternaam nam ik fleurtjelufjoe. Ik ben van plan om elke dag iets te twitteren.

Fleur zit in de tweede en schrijft in haar dagboek over alles wat ze meemaakt: de keuze vmbo of havo, Jens (is ze nu wel of niet op hem?) en natuurlijk over haar turncarrière die door de komst van het nieuwe meisje onder druk komt te staan en haar enkelblessure die weer opspeelt.

 

 

Inhoud

Brugpiepers
Op het schoolplein stonden mensen met een fototoestel. Ze vroegen of ik een brugklasser was en of ik mijn tas wilde laten wegen. Ze maakten namelijk een reportage: bruggers sjouwen zich een breuk. Ik vond het helemaal leuk. Het ging over de nadelige gevolgen van een te zware tas. Wat blijkt: Bruggers tillen in totaal zo’n zeven auto’s per jaar! Wel een goede krachttraining voor het turnen…

Turntoppers
Bij de avondtraining ging mijn balkoefening voor de eerste keer helemaal goed. Zelfs de afsprong was perfect! Hans, de trainer, had er niets op aan te merken en dat was vet bijzonder. Hij zei zelfs dat hij nu weer begreep waarom ik in de eredivisie terecht was gekomen. Ik was ontzettend blij.

Beugelbekkies
De orthodontist maakte foto’s van mijn gebit, en ook gewone foto’s van mijn gezicht. Nou ja, gewoon… Met behulp van een apparaat werd mijn mond zo breed mogelijk gemaakt. Zag er niet uit natuurlijk. Een vriendin vertelde pas een eng verhaal over een meisje dat bij het zoenen met haar beugel was blijven haken in de beugel van haar vriendje… Iehhh!

Fleur zit in de brugklas en houdt een dagboek bij, waarin ze alles opschrijft wat ze meemaakt: het wennen op de middelbare school, de lol die ze heeft met haar vriendinnen, maar ook haar heimwee en de moeizame start van haar turncarrière.

NBD|Biblion recensie

Dagboek van Fleur waarin ze een openhartig verslag doet over haar leven in de brugklas in een andere stad en van haar turntraining. Omdat ze een uitstekend turnster is, zit ze op een speciale school, waardoor zij ruim vijf uur per dag kan trainen. De combinatie van een nieuwe school, wonen bij gastouders en trainen bij een strenge trainer dreigt de stressgevoelige Fleur boven het hoofd te groeien. Ze wordt ook nog eens ongesteld en moet kiezen tussen twee vriendjes. En passant komen onderwerpen als tongzoenen met een beugel, wel of niet een prik tegen baarmoederhalskanker, adhd en pesten aan de orde. Ondanks deze problemen is het een opgewekt meidenboek vol herkenbare meidenscenes. Het geeft stof tot nadenken over je eigen houding tegenover anderen. Geschreven in een toegankelijke stijl, waardoor het ook voor niet zo leesgrage meisjes aantrekkelijk is. Kleine zwart-wittekeningen verluchtigen de tekst. Vervolg op ‘Citostress, turntoestellen en afscheidsfeest’*. Vanaf ca. 10 jaar.

(NBD|Biblion recensie, Conny Meijer)